ირაკლი გურჩიანი - ბიზნესში ფორტუნა აუცილებელია

PALITRANEWS-ის გადაცემა ”ბიზნესპერსონამ” ამჯერად ”ტოიოტა ცენტრი თბილისის” დაფუძნებელს, ირაკლი გურჩიანს უმასპინძლა.

როგორ გახდა ”ტოიოტას” პირველი დილერი ქართული კომპანია, როგორ დასრულდა კოდუებთან დაკავშირებული ინციდენტი და რა პოლიტიკური მიზნები და სურვილები აქვს ირაკლი გურჩიანს, ამას მკითხველი გადაცემის ბეჭდური ვერსიიდან შეიტყობს.

- ამ სექტორში მოხვედით აბსოლუტურად სხვა პროფესიით, სხვა უნარებით. იყო მცდელობა, მოგესინჯათ ძალები სამშენებლო სექტორში. რატომ გადაწყვიტეთ, რომ მაინცდამაინც, ბიზნესსაქმიანობა წამოგეწყოთ თუ ეს ის პერიოდი იყო, როდესაც ყველა ამაზე ფიქრობდა?

- მინდა გითხრათ, რომ ”საბჭოთა კავშირის” დროს ახალი დამთავრებული მქონდა ინსტიტუტი, მაგრამ უკვე ვმუშაობდი სპეციალობით - მშენებლ-ინჟინერი ვარ. საბჭოთა კავშირის დანგრევის შედეგად საქართველოში იყო ყამირი. არაფერი არსებობდა. ერთი-ორი წელიწადი ვიმუშავე ჩემი სპეციალობით. პატარა კომპანია მქონდა გაკეთებული სამშენებლო სფეროში, ამ გზით ავაშენეთ რესტორანი, ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარული რესტორანი ”ევროპა”, რომელსაც ერთი წელიწადი ვმართავდით, თანადამფუძნებელი ვიყავი. შემდეგ, წამოვედი ამ რესტორნის მართვიდან იმიტომ, რომ დავინახე - არ იყო ეს ჩემი საქმე, ძალიან რთული ბიზნესი იყო, რთულად მოსავლელი.

- იმის მიუხედავად, რომ ეს იყო პოპულარული რესტორანი, თქვენ მაინც დატოვეთ ეს ბიზნესი.

- ერთი წლის შემდეგ დავანებე თავი და ახალი ბიზნესის დაწყებას ვფიქრობდი. დღეს თუ საქართველოში რამე ბიზნესი არსებობს, ყველაფერი მაშინ არის დაწყებული. ჩვენ ხომ ნანგრევებიდან მოვდივართ. ელემენტარულად, ქუჩებში რომ გაგეხედათ, დადიოდა მარტო ორი ბრენდის მანქანა - ”მერსედესი” და BMW, ისიც ძველები. არანაირი წარმომადგენლობა არ იყო. მანქანებში ვერ ვერკვეოდი, საერთოდ არ ვიცოდი მანქანები, მაგრამ ვიცოდი, რომ ეს თემა ამ ქვეყანაში მომავალში აუცილებლად საინტერესო გახდებოდა. რადგან გამოვედით ”საბჭოთა კავშირიდან”, ხარსიხიანი მანქანები უნდა მიგვეწოდებინა მოსახლეობისთვის. ”ტოიოტა” იყო ერთ-ერთი ყველაზე პრესტიჟული მანქანა და ხარისხიანი. ხარისხისა და ფასის შეფარდება იყო ყველაზე კარგი. ამიტომ, ავდექი და დავუკავშირდი ტოიოტას.

-როგორ?

-ერთ-ერთ გამოცემაში რეკლამა იყო, სადაც მითითებული იყო ქარხნის მისამართი, ქარხნის ინფორმაციას ვერსად მოიპოვებთ, ფეიჯზეც რომ შეხვიდეთ, საკონტაქტო ინფორმაცია არ არის. არის მხოლოდ მისამართი. დიდი წერილი დავწერე.

- რას წერდით წერილში?

- ვწერდი საიდან ვარ, რომ რაღაცა გამოცდილება გვაქვს ბიზნესის, მინიმალური სტარტაპის თანხებიც გვაქვს და გვინდა, რომ საქართველოში გავხსნათ მათი წარმომადგენლობა.

- რა თანხით აპირებდით სტარტაპის დაწყებას?

- მაქსიმუმ, 50 ათასი დოლარი. დღეს 50 ათასი დოლარი, ფაქტობრივად, არაფერია. ეს წერილი გავაგზავნე ”დიეიჩელით” - ფოსტით. გავიდა ერთი თვე, 2 თვე...

- გულწრფელად მითხარით, ელოდით პასუხს?

- ველოდი. დარწმუნებული ვიყავი. იცით რატომ? მაშინ ჩვენს რეგიონში არ არსებობდა ამ ფირმის წარმომადგენლობა.”ტოიოტა” მაშინ თავისუფალ ბაზრებზე შედიოდა. ვიცოდი, რომ პასუხი მოვიდოდა. ან უარყოფითი, ან დადებითი. თუმცა, ამ ყველაფერს დაემთხვა ერთი ჩემთვის ალბათ, კარგი შემთხვევა - აზერბაიჯანში ამერიკის ელჩს ჰყავდა ”ტოიოტას” ერთ-ერთი მოდელის მანქანა. სულ ახალი, მგონი დუბაიდან ჩამოუყვანეს და ორ-სამ დღეში გაფუჭდა. ისე გაფუჭდა, რომ ვერ აკეთებდნენ. მაშინ სერვისცენტრები არც აზერბაიჯანში იყო. ამერიკის ელჩმა წერილი გაუგზავნა პრეტენზიით, ქარხანას. ”ტოიოტა” შეშფოთდა. ამ დროს ჩემი წერილი ”ტოიოტას” წარმომადგენელს მაგიდაზე ედო და თქვა - სასწრაფოდ დაამყარეთ კონტაქტიო. ეს ამბავი რომ მოხდა, ერთ კვირაში იაპონელები უკვე აქ იყვნენ ჩამოსული.

- რამდენი მანქანა ჩამოვიდა პირველად?

- მანდაც გამიმართლა. იყო ასეთი ფრანგული კომპანია, რომელიც მაგ დროს შემოვიდა საქართველოში და აპირებდა გადაზიდვებში მუშაობას. არ ვიცი მაშინ ტენდერი იყო თუ რა. ალბათ, ტენდერი არ იქნებოდა, იმ პერიოდში ტენდერები არ ტარდებოდა. მაგრამ ალბათ გარიგებით მისცეს ხაზი - თელავი-თბილისი. ოღონდ, მაშინდელმა მთავრობამ მოსთხოვა, რომ ახალი მანქანები, მიკროავტობუსები მოეყვანათ. იცოდნენ, რომ ”ტოიოტას” ცენტრი არსებობდა, ახალი გახსნილი იყო, მოვიდნენ და პირდაპირ 11 ცალი იყიდეს. 11 ცალის შეკვეთა რომ გავაგზავნე ქარხანაში, მერე დაიწყეს კონსიგნაციაზე მანქანების მოცემა, წინასწარ ფულს არ გვთხოვდნენ და ასე.

- ყველაფერში ასე გიმართლებთ, როგორც საქმეში?

- არ ვიცი, როგორ გითხრათ. მე ვთვლი, რომ მართლა ფორტუნაა.

- ბიზნესში ეს ძალიან მნიშვნელოვანია?

- მე ვფიქრობ, პირველი ესაა.

- ანუ, თუ იღბალი არ გაქვს, ბიზნესს ხელი არ უნდა მოკიდო?

- იღბალი თუ არ გაქვს, შეიძლება გქონდეს უამრავი სახსარი, თანხა, ნაცნობობა და არაფერი გამოგივიდეს. დღესაც არის ბევრი ასეთი: ჩადებენ ფულს და ვერაფერს აკეთებენ.

- თუმცა მხოლოდ იღბალი ამისთვის არ არის საკმარისი. კიდევ რა არის იმისთვის საჭირო, რომ წარმატებით დაიწყო და განახორციელო ბიზნესი?

- მე ქრისტიანი კაცი ვარ, მართლმადიდებელი და ვიცი, რომ ღმერთი მეხმარება. ღმერთი ყველას გვეხმარება, ვისაც გვწამს. მეორე - იღბალი. მესამე, ალბათ, შრომისმოყვარეობა და იმედი.

-თუმცა, ძალიან მნიშვნელოვანია რა პოლიტიკური, ეკონომიკური გარემოა ქვეყანაში. საკმაოდ დიდი დრო გაიარეთ და ალბათ ბევრი სირთულეც. 90-იანი წლებიდან დღემდე - სტარტაპი იყო ძალიან იღბლიანი, მაგრამ იყო ბევრი სირთულე. არაერთი ხელისუფლება, რომელსაც საკუთარი მიდგომები და დამოკიდებულება ჰქონდა ბიზნესის მიმართ. ეს ყველაფერი როგორ გაიარეთ, ამაშიც იღბალი დაგეხმარათ თუ ხელისუფლებასთან ურთიერთობის თქვენეული მიდგომა გქონდათ?

- მინდა გითხრათ, რომ 18 წელია ამ ბიზნესში ვარ და ამ 18 წლის განმავლობაში არ არსებობს მთავრობა, სადაც ნაცნობი მყოლია. მეგობარს არ ვამბობ, ნაცნობი! რაღაცა რომ დამჭირვებოდა და დამერეკა ვინმესთვის, ასეთი ადამიანი არ არსებობდა. არცერთ მთავრობასთან, არც შევარდნაძის, არც სააკაშვილის, არც დღევანდელ მთავრობასთან, როგორც ასეთი, ლობისტი, მეგობარი არ არსებობს.

- კარგი იყო ეს თქვენთვის, თუ ცუდი?

- ერთი პოლიტიკოსი მყავდა მეგობარი და დღესაც მყავს - დათო გამყრელიძე. ვამაყობ, რომ ასეთი მაგარი კაცის მეგობარი ვარ, მაგრამ არ გაუმართლა მას პოლიტიკაში. საბოლოო ჯამში, ”გაკრიფეს”, ხომ გახსოვთ, როგორც მოხდა.

- რის ფასად გიჯდებოდათ ეს ყველაფერი? ის რომ ლობისტი არ გყავდათ?

- ყოფილა შემთხვევა, რომ კორუფციულ გარიგებებზე უარის თქმის გამო, 2,3,4 თვე გაუჩერებიათ 20-30 მანქანა ფოთში, ბათუმში - პორტში რომ შემოდიოდა. იმდენ ფულს ითხოვდნენ, რომ არ გვქონდა საშუალება და ვაჩერებდით. მართალია, დიდხანს არ გაგრძელებულა, მაგრამ ასე ხდებოდა.

- იყო სირთულეები, იყო მცდელობა, ჩართული ყოფილიყავით კორუფციულ გარიგებებში, თუმცა, ამავე დროს, სირთულეეების მიუხედავად, თქვენი ბიზნესი მაინც ვითარდებოდა. გაყიდვები იზრდებოდა წლიდან წლამდე. რა განაპირობებდა ამ ყველაფერს?

- ”ტოიოტა”, თვითონ ბრენდი, არის ხარისხის და ფასის უნიკალური შეფარდება. აქედან გამომდინარე, ვისაც ხარისხიანი მანქანა უნდოდა და არ სურდა, ძვირი გადაეხადა, ყველა მოდიოდა ”ტოიოტაში” . ამიტომ არის ”ტოიოტა” პირველ ადგილზე. 15 წელია, გაყიდვებით სულ პირველ ადგილზეა. მე არ ვიტყვი, რომ ეს ყველაზე მაგარი მანქანაა მსოფლიოში, არის ”მერსედესი”, ”რენჯ როვერი”, იგივე ”აუდი” - უამრავი ბრენდია, რომელიც შეიძლება უფრო ხარისხიანიც არის, მაგრამ ფასი იმდენად ძვირია, ნებისმიერ ადამიანს ურჩევნია ნაკლები გადაიხადოს და კარგი ხარისხი ჰქონდეს.

- შეგიძლიათ მითხრათ, როდის გქონდათ გაყიდვების პიკი?

- 2007 წელს.

- რამდენ ავტომობილს ყიდდით დღის განმავლობაში?

- დღეში ვყიდდი 35 ცალს.

- ახლა?

- ახლა თვეში 30 ცალი თუ გავყიდე, ძალიან მაგარი შედეგია.

- ეს გამოწვეულია, გარკვეულწილად, ეკონომიკური მდგომარეობით, თუ უკვე ბაზარზე არსებული ჭარბი მოთხოვნა, ფაქტობრივად, დაკმაყოფილებულია?

- ეს გამოწვეულია პირველ რიგში იმით, რომ დღეს ეკონომიკა არის მკვდარი. ეკონომიკა არ არსებობს. მაშინ, 2007 წელს, როგორც უნდა მოგვეჩვენოს, რომ მარტო ფასადებს აკეთებდნენ, ვითომ ცუდ გზებს აგებდნენ, ამას მნიშვნელობა არ აქვს, სახელმწიფო ეკონომიკაში ასხამდა ფულს. ეს ნიშნავს რას: დააკლდა გზას, მაგრამ ხელფასს აძლევდა იქ მუშა იყო, ინჟინერი იყო...

- რამდენად სწორი იყო ასეთი ხელოვნური სისხლის გადასხმა ეკონომიკაში?

- სამაგიეროდ, ეკონომიკა მუშაობდა და ხალხი კარგად იყო, შედარებით.

- კი მაგრამ, ხელოვნურად მუშაობდა.

- არ მუშაობდა ხელოვნურად. გზას ცუდად რომ დააგებდნენ, მეორე დღეს თავიდან აკეთებდნენ. ხელფასს რომ აიღებდა მუშა, ვინც ასფალტს აგებს, მულტიპლიკაციის მეთოდით, ეს ფული გადიოდა მთელ ეკონომიკაში. ის წავიდოდა თავისი შვილის ბაღის, სკოლის საფასურს გადაიხდიდა, მაღაზიაში შევიდოდა, წამალს იყიდდა, და ეს ყველაფერი მუშაობდა. დღეს ხელფასი არ არის. ეკონომიკაში სახელმწიფო ფულს არ ასხამს, ყველაფერი გაჩერებულია.

- და ამას ამბობთ თქვენ, მიუხედავად იმისა, რომ წინა ხელისუფლების რეჟიმი თქვენ პირადად, უშუალოდ შეგეხოთ. მინდა თქვენი ცხოვრებიდან ეს მონაკვეთი გაიხსენოთ.

- მე არასოდეს ვიტყვი, რომ წინა რეჟიმის დროს ყველაფერი ცუდი იყო, იმ რეჟიმის დამსახურებაა, ბევრი რამ. დენი რომ გვაქვს, გაზი რომ გვაქვს, კორუფცია რომ არ არის, ქურდები რომ არ დარბიან ქუჩა-ქუჩა, რომ არ იძარცვება მანქანები. ხომ გახსოვთ რა პერიოდი იყო? მაგნიტოფონს ვერ დატოვებდი მანქანაში. ახლა უკვე ცუდად არის საქმე, შედარებით. სააკაშვილის დროს მანქანას ვინ იპარავდა? არავინ. ახლა არ გამოვიდეს, რომ მე ნაციონალი ვარ, პირიქით, მე ვარ პაატა ბურჭულაძის ”საქართველოს განვითარების ფონდში” და ჩვენ სხვა ხედვები გვაქვს, მაგრამ მე უბრალოდ, ვამბობ იმას, რაც კარგი იყო.

- თქვენს პოლიტიკურ მისწრაფებებზე ცოტა მოგვიანებით ვისაუბრებთ. ახლა მომიყევით კოდუასთან დაკავშირებული ინცინდენტი და როგორ დამთავრდა ეს ყველაფერი.

- კოდუას დიდი ხანია ვიცნობ. დათოს და ერეკლეს ვიცნობ, გიორგის არ ვიცნობ ახლოს. სოდ-ის უფროსი რომ გახდა, ერეკლემ რამდენჯერმე იყიდა მანქანა ჩვენთან - ხან ცოლს უყიდა, ხან შვილს, ყიდულობდა და მქონდა ურთიერთობა. მაშინ ჩვენს უწმინდესს ვაჩუქე მანქანა, ”ლექსუსი”. რომ გამოჩნდა ეს მანქანა ქალაქში, ყველას მოეწონა. მაშინდელ ნაცუფროსობასაც - ყველას და დაიწყეს ამ მანქანების ყიდვა, შეკვეთები. ერეკლე კოდუა მოვიდა და მითხრა, ეს მანქანა მინდაო, დედაჩემს ფეხი სტკივა და ისეთი მანქანა მჭირდება, რომ უკან კარგი დასაჯდომი იყოს და მომყიდეო. წავიყვან და მაქსიმუმ, 2-3 კვირაში ფულს გადაგიხდიო. მე მქონდა რაღაც საშუალება, წლის ბოლომდე სანამ ბიუჯეტი დაიხურებოდა. ვენდე. გავუფორმე მანქანა და წაიყვანა. 2 თუ 3 კვირის შემდეგ დავურეკე, ფულზე ვკითხე. ერთი კვირა მაცადეო. ორი თვის განმავლობაში ყოველ კვირა ვურეკავდი. სამ დღეში ერთხელ და ვახსენებდი. ალბათ, ნერვები მოეშალა. შემდეგ მოვიდა ჩემთან ხმა, რომ არ უნდოდა ამ ფულის გადახდა და ყველანაირად ცდილობდა, რამე გაეკეთებინა მაშინდელი მეთოდებით, რომ პირიქით, იქით მიმეტანა ფული. ერთი ვერსია იყო, მე დავეჭირე და წამალი ჩაედოთ ჩემთვის, ვინ დაიჯერებდა, რომ მე ნარკოტიკს ვხმარობ, ან მით უმეტეს, რეალიზატორი ვარ! დაიჭირეს ჩემი ძმა. დაბადების დღეზე იყო, ცოტა ნასვამი, ვიღაც მიუგზავნეს, აგენტი, ნაცნობი. აგენტებითაა მთელი საქართველო სავსე. მაშინ, ყოველ შემთხვევაში, ასე იყო და ათიდან ორი შენი ნაცნობებიდან აგენტი იყო. აგენტმა სადღაც გაყოლა სთხოვა. გაყვა და იქ ჩაუდეს წამალი. მიიყვანეს პირდაპირ კოდუას კაბინეტში. მიმღებში არ გაატარეს, პირდაპირ კოდუას კაბინეტში აიყვანეს. ერეკლე ეუბნება, დაურეკე შენს ძმას, დედაჩემის მანქანის ფული არ გადამახდევინოს და თავისუფალი ხარო. ამაზე ჩემმა ძმამ უარი უთხრა.

- რომ დაერეკა, როგორ მოიქცეოდით?

- არ ვიცი, ალბათ არ გავწირავდი ძმას.

- საინტერესოა, როგორ დასრულდა შემდეგ ერეკლე კოდუასთან დაკავშირებული ეს ინციდენტი. როგორც ვიცი, ამაზე სისხლის სამართლის საქმეც აღიძრა.

- ჯერ არაფრით დასრულებულა. მას შემდეგ, რაც ერეკლე კოდუა საქართველოდან გაიქცა, უამრავი საქმე აღიძრა მის წინააღმდეგ. ერთ-ერთი საქმე იყო ჩემი საქმე. მე შეტანილი მქონდა პროკურატურაში სარჩელი და ერთ მშვენიერ დღეს, 2013 წლის დასაწყისი იყო, ახალი მთავრობა რომ მოვიდა, პროკურატურამ დამიძახა და განაახლეს ეს საქმე. ამის შემდეგ, 2-3 თვეში, სასამართლოში შევიდა ეს საქმე. ახლა, ერთი კვირის წინ გავიგე, რომ დამთავრდა სასამართლო. კოდუას პროკურატურა ედავებოდა თანამდებობის ბოროტად გამოყენებასა და თაღლითური გზით ქონების მითვისებას. ე.ი. ამ ჩვენმა პატიოსანმა სასამართლომ, მურუსიძეები და მასეთი ტიპები რომ არიან ბევრი, დაადგინა რომ თურმე, კოდუას თაღლითური გზით ჩემგან მანქანა არ წაუყვანია, მაგრამ თანამდებობის ბოროტად გამოყენება დააფიქსირა. თუ ჩემგან კანონიერად იყიდა მანქანა, მაშინ რაში დაარღვია კანონი? საბოლოო ჯამში, მე არ მაქვს წაკითხული დასკვნა, არ ვიცი რა წერია შიგნით, მაგრამ პირველადი მონაცემები ასეთია. ამის მერე მე უნდა დავიწყო ისევ თავიდან. სარჩელი უნდა შევიტანო.

- აპირებთ სარჩელის შეტანას?

- აუცილებლად. 100 წლის მერეც, თუ ცოცხალი ვიქნები, კოდუებს ამას არ შევარჩენ. არა იმიტომ, რომ ეს მე ამაშენებს ან დამაქცია თავის დროზე, უბრალოდ, პრესტიჟის ამბავია. კოდუებს თავს არ დავაჩაგვრინებ.

- რა წილი უჭირავს სახელმწიფო შესყიდვებს თქვენს ბიზნესში? აუცილებლად უნდა გკითხოთ ბოლო დროს გახმაურებულ ფაქტზე, როდესაც EBRD-ის ღონისძიებასთან დაკავშირებით ფინანსთა სამინისტრომ 12 საკმაოდ ძვირადღირებული ავტომობილი შეიძინა.

-არასწორი ინფორმაცია გაქვთ. მაგასაც გეტყვით. რაც შეეხება სახელმწიფო შესყიდვებში იმ ბრენდის წილს, რომელსაც მე წარმოვადგენ, წინა მთავრობის დროს ეს შეიძლება ყოფილიყო 60-70%. ყოველთვის, ნებისმიერი ადამიანი ცდილობს, რომ ხარისხიანი მანქანა იყიდოს იაფად. ისევ იქ მივედით. ხარისხის და ფასის თანაფარდობა იმდენად კარგი აქვს ”ტოიოტას”, რომ მაშინდელი მთავრობა, შსს, თავდაცვის სამინისტრო, ყველა სამინისტრო, ცდილობდა ეყიდა შედარებით კარგი მანქანა, შედარებით იაფად. რა თქმა უნდა, ჩვენი მანქანები კორეულ მანქანებზე ბევრად ძვირია, მაგრამ ხარისხია ბევრად მაღალი. აქედან გამომდინარე, 2012 წლამდე 60-70% იყო. 2012 წლის მერე, შემიძლია გითხრათ, რომ სახელმწიფო წილი ჩვენს გაყიდვებში შეიძლება იყოს 5.

- ალბათ საჭიროება აღარ არის. ჰყავთ ის ავტომობილები, რომლებიც წინა ხელისუფლებამ შეიძინა.

- ყიდულობენ ახალ მანქანებს, მაგრამ ახლა რაღაც გრადაციები შემოიღეს, რომელ გრადაციაშიც ”ტოიოტას” არცერთი მოდელი არ ჯდება. მოაწყეს გრადაციები კორეულ მანქანებზე, იქ შეიძლება რუსული მანქანაც ჩაჯდეს.

- რეალურმა მინისტრმა, ამ შემთხვევაში ფინანსთა მინისტრს ვგულისმობ, რა პრინციპით შეაჩერა არჩევანი 12 ”ტოიოტაზე”?

- მინდა გითხრათ, რომ არანაირი ურთიერთობა არ მქონია ფინანსთან მინისტრთან, არ ვიცნობ, ხელიც კი არ მაქვს ჩამორთმეული, მაგრამ აი, რა მოხდა. როგორც ჩემთვის არის ცნობილი, როცა EBRD-მა თბილისში საერთაშორისო ფორუმის ჩატარება გადაწყვიტა, მოითხოვა, რომ საქართველოს მთავრობას მიეწოდებინა 67 ცალი „მერსედესის“ ახალი მანქანა, რათა პატივსაცემ სტუმრებს მომსახურებოდნენ იმ მანქანებით. როგორც ვიცი, მთავრობამ მაშინ შექმნა სპეციალური სამსახური, რომელიც ამ ყველაფერს ამზადებდა. მათ შორის შენობას, გამოსაფენ დარბაზს. მანქანის მიმართულებით დაიწყეს ძებნა, რომ იქნებ ექირავებინათ და ვერსად იქირავეს მანქანები. ბოლოს, ისევ EBRD-ს სთხოვეს მოდელის ჩანაცვლება. EBRD-მა არჩევანი ”ტოიოტა კამრიზე” შეაჩერა. გამოაცხადეს ტენდერი - მოთხოვნა იყო, რომ 67 მანქანა უნდა მიგვეწოდებინა 2 თვეში. ეს იყო წარმოუდგენელი.

- ვერ მოასწრებდით ერთ თვეში შეკვეთის გაკეთებას?

- შეკვეთის გაკეთებას უნდა მინიმუმ, 4 თვე. საქართველოში არის ”მათე მოტორსი”, რომელიც მუშაობს მანქანებზე, ნებისმიერ ბრენდზე და მას აქვს კარგი კონტაქტები დუბაიში, არაბეთის ქვეყნებში, სხვა ქვეყნებში. ასევე ”თეგეტა მოტორსი”, რომელსაც ”ტოიოტას” მეორე დილერის სტატუსი აქვს საქართველოში. მოთხოვნა იყო ასეთი, რომ აუცილებლად უნდა ყოფილიყო ევრო 5, ევროპული. ევრო 5 დუბაიში არ იყიდება. გამომდინარე იქიდან, რომ 18 წელია ამ ბიზნესში ვარ და მსოფლიოს მასშტაბით ყველა დილერს ვიცნობ, შევძელი 67 მანქანის შეგროვება და ფორუმამდე ერთი დღით ადრე მათი ჩამოყვანა.

-ფასი?

- სიმართლე გითხრათ, არ მახსოვს, მაგრამ თუ 35 ათასი დოლარი ღირს ახლა, ის ფასი იყო 30 ათასი დოლარი. ასეთი შეფარდება იყო.

- საქართველოში გვყავს ”ტოიოტას” ორი ოფიციალური დილერი. ეს ნორმალურია?

- საქართველოში წარმომადგენელია თვითონ ”ტოიოტა მოტორ კორპორაცია” დისტრიბუტორის სახით, ”ტოიოტა კავკასუსი” ჰქვია, 100% იაპონელების მიერ დაფუძნებული კომპანია. მათ გადაწყვიტეს, რომ მე ვერ ავუდიოდი საქართველოს. ამ დროს საქართველოს ბაზარი არის თბილისი. საქართველოს სხვა ბაზარი არ არსებობს. ვერ ავუდიოდი და ამიტომ დანიშნეს მეორე დილერი. მე არ ვიცი, ყურმოკვრით მაქვს რაღაცები გაგონილი, მერკანტილური ინტერესების გამო შეიძლება მოხდა, მაგრამ ეს ჩემი საქმე არ არის.

- გამოდის, რომ ერთი მომწოდებელი გყავთ?

- რა თქმა უნდა.

- ერთმანეთთან კონკურენციაში როგორ შედიხართ?

-აბსურდული რაღაცები ხდება. მე კონკურენციაში არ შევდივარ ”ტოიოტა თეგეტასთან”. ისინი მანქანას ყიდიან ასაღებ ფასზე იაფად.

- როგორ ახერხებენ ამას?

- არ ვიცი, სხვა ბიზნესებიდან, ალბათ. უამრავი ბიზნესი აქვთ, საბურავებს ყიდიან, თუ რამე იყიდება მსოფლიოში, ისინი ყიდიან.

- ანუ ფაქტია, რომ ისინი გიწევენ კონკურენციას.

- მიწვენ კონკურენციას და დემპინგზე მუშაობენ, მაგრამ რამდენხანს გაძლებენ არ ვიცი.

- შეიძლება ითქვას, რომ ცალი ფეხით პოლიტიკაში ხართ. რატომ მიდიან ბიზნესმენები პოლიტიკაში?

- ცალი ფეხით პოლიტიკაში არ ვარ, მაგრამ ცალი ფეხით ვარ იმ მოძრაობაში, რომელიც სწავლობს, რა შეიძლება გავუკეთოთ ამ ქვეყანას, რომ ეს ქვეყანა გახდეს მიმზიდველი ისევ ჩვენთვის. მე არ ვამბობ - უცხოელებისთვის. არ მაინტერსებს, მათთვის მიმზიდველი ვიქნებით თუ არა. მთავარია, ჩვენი ქვეყანა ჩვენთვის იყოს მიმზიდველი. პაატა ბურჭულაძე ჩემი დიდი ხნის მეგობარია. მან მთხოვა, ვაპირებ ფონდის შექმნას, რომელიც შეისწავლის იმ პრობლემატიკას, რაც საერთოდ არსებობს და თუ დამიდგები გვერდშიო. რა თქმა უნდა, დავუდექი იმიტომ, რომ იგივე ”იავნანაში” გვერდით ვუდგავარ, იგივე მახათას მთაზე, ეკლესიის მშნებელობაში (ფონდის დამფუძნებელი ვარ), ამ ფონდშიც ასე მოხდა. ჩვენ ერთ თვეში დავდებთ ხედვას და ამ ხედვას მივცემთ სახელმწიფოს. დღევანდელ მთავრობას დავუდებთ: იურისპრუნდენციაში ეს გააკეთე, ეკონომიკაში - ეს, ჯანდაცვაში - ეს. თუ გაიგებენ, გაიგებენ, თუ არა და, ჩვენ ჩავთვლით, რომ ჩვენი ვალი მოვიხადეთ. მერე რას ვიზამთ და როგორ, ეს ჯერ არ ვიცი.