რა შედეგი მოჰყვა "მიწის რეგისტრაციის შესახებ" კანონის ამოქმედებას? სახელმწიფო ბიუჯეტიდან რა თანხა დაიხარჯა ამისთვის და რაზე მეტყველებს ბოლო პერიოდში რეგისტრირებული მიწების სტატისტიკა? - ამ კითხვებზე პასუხის მიღება საზოგადოების დიდ ნაწილს აინტერესებს.
თეა ზაქარაშვილი, "საერთაშორისო გამჭვირვალობა-საქართველოს" წარმომადგენელი:
- უკვე მოვითხოვეთ მიწების რეგისტრაციის შესახებ ინფორმაცია, რომლის მიღების შემდეგაც დოკუმენტებსა და ფაქტებზე დაყრდნობით წარმოგიდგენთ დასკვნას, თუ როგორ წარიმართა ბოლო პერიოდში მიწების რეგისტრაცია. ამ კითხვით საზოგადოების არაერთი წარმომადგენელი მოგვმართავს და ვეცდებით, მათი ინტერესი უახლოეს მომავალში დავაკმაყოფილოთ.გუგული შეროზია, მოქალაქე:
- ჩემი აზრით, მიწის რეგისტრაცია კი არ გამარტივდა, პირიქით, გართულდა. წლების წინ ვიყიდე მიწა გაჩიანში, მაშინ რეესტრი არც არსებობდა. ხელთ მხოლოდ ამ მიწის მიღება-ჩაბარების აქტი მაქვს. მეგონა, ახლა დავირეგისტრირებდი, თუმცა არქივში ვერც ერთი საბუთი ვერ ვიპოვე, ჩემს ხელთ არსებული დოკუმენტის კანონიერება კი რეესტრმა საეჭვოდ მიიჩნია.გაინტერესებთ, დარეგისტრირებისთვის რა გზა უნდა გავიარო? უნდა მივმართო გამგეობას, წარვადგინო აზომვითი ნახაზი და მოვითხოვო ჩემს მიწაზე აუქციონის ჩატარება, რათა ხელახლა ვიყიდო. არც ის არის გამორიცხული, რომ აუქციონზე სხვამ გაიმარჯვოს(?!).
იაგო ხვიჩია, "გირჩის" წარმომადგენელი: - ჩვენ თავიდანვე ვამბობდით, რომ ხელისუფლების მიერ ინიცირებულ კანონს "მიწის რეგისტრაციის შესახებ" დიდი შედეგი არ მოჰყვებოდა.
2018 წლის აგვისტომდე უნდა დასრულდეს მიწების რეგისტრაცია, თუმცა ამ პერიოდამდე ისე მივალთ, მიწების 60-70% დაურეგისტრირებელი დარჩება. ამის მიზეზი ის არის, რომ მოქალაქეებს არ გააჩნიათ საკუთრების დამადასტურებელი დოკუმენტები იმ ნაკვეთებზე, რომელთაც რეალურად ფლობენ. მთავრობა კი მათ ეუბნება, მე მოგიძებნით დოკუმენტებს არქივშიო, მაგრამ რას მოძებნის, რაც არ არსებობს?
წლების წინ მიწის საკუთრებაში გადაცემა სხვადასხვა საბუთის საფუძველზე ხდებოდა. არსებობს საკომლო სიები, სარეგისტრაციო ჟურნალები, მიღება-ჩაბარების აქტები, ნებართვის წიგნაკები, გამოყოფის აქტები და ა.შ. ამ საბუთების დიდი ნაწილი კი ხარვეზიანია, ზოგს ბეჭედი აკლია, ზოგს საჭირო ხელმოწერა და ა.შ. მათი კანონიერების შესწავლა კი, ფაქტობრივად, შეუძლებელია. ასეთი საბუთების გაცემა ყველაზე მოწესრიგებული სამეგრელოში, ქართლსა და კახეთში იყო, მაგრამ ამ რეგიონებშიც კი ფაქტობრივ სარგებლობაში არსებული მიწების 50-60% დაურეგისტრირებელია. უფრო რთული მდგომარეობაა სხვა რეგიონებში, მაგალითად, თუშეთში ერთი მიწის ნაკვეთიც არ არის კერძო პირის სახელზე დარეგისტრირებული, სვანეთის, რაჭა-ლეჩხუმისა და მაღალმთიანი აჭარის ზოგიერთ სოფელშიც იგივე მდგომარეობაა. მთავრობა როგორ იპოვის არქივში იმას, რაც არ არსებობს? ამ არაფრისთვის კი შრომითი რესურსი და საბიუჯეტო თანხები იხარჯება.
წაიკითხეთ ვრცლად "კვირის პალიტრის" 28 ნოემბრის ნომერში
ან გახდით გაზეთის ონლაინ-ვერსიის ხელმომწერი და წაიკითხეთ სტატია სრულად