ესაჭიროება თუ არა ქვეყანას სამთავრობო და სტრუქტურული ცვლილებები, - ამ საკითხს როგორც სახელისუფლებო კულუარებში, ასევე მის გარეთაც განიხილავენ.
"ქართულ რეალობაში ბევრი ცვლილება ცალკეული პირების ნება-სურვილიდან გამომდინარეობს"
თამარ კიკნაძე, პოლიტოლოგი: "სახელმწიფო სამსახურში, განსაკუთრებით, სამინისტროებში, ძალიან ბევრი ადამიანია დასაქმებული და ამდენი სამინისტროც არ არის საჭირო, მაგრამ ერთი ხელის მოსმით ადამიანების უმუშევრად დატოვება არ შეიძლება. როგორც ვიცი, განიხილება ევროინტეგრაციის, ასევე დიასპორის საკითხებში სახელმწიფო მინისტრთა აპარატების საგარეო საქმეთა სამინისტროს სტრუქტურაში გაერთიანება. მსჯელობენ რეგიონული განვითარებისა და ინფრასტრუქტურის სამინისტროს ეკონომიკის სამინისტროსთვის დაქვემდებარებაზე. სპორტის, ახალგაზრდობისა და ძეგლთა დაცვის სამინისტროს კულტურის სამინისტროსთვის დაქვემდებარებაც არ არის ცუდი იდეა.
ყველა ქვეყანას მართვის საკუთარი ტრადიცია აქვს და უპრიანი იქნება, მოვიყვანოთ რამდენიმე ქვეყნის მაგალითი. ნიდერლანდებში, რომლის მოსახლეობაც 18 მილიონამდეა, სულ 8 სამინისტროა. ისრაელში (მოსახლეობა 9 მილიონი) თავდაპირველად 12 მინისტრი იყო, ახლა კი 22 სამინისტროა. ზოგიერთ ქვეყანაში ჩვენთვის ძალიან მნიშვნელოვანი სამინისტროებიც არ არის. მაგალითად, კოსტა-რიკას, ანდორას, ისლანდიასა და ზოგიერთ სხვა ქვეყანას თავდაცვის სამინისტრო არა აქვთ. მათ არ ჰყავთ არმია, რომლის ფუნქციას პოლიციური ან სხვა გასამხედროებული დანაყოფები ასრულებენ. აშშ-ს არა აქვს კულტურის სამინისტრო. დანიაში შინაგან საქმეთა და ჯანდაცვის სამინისტროები ერთ სტრუქტურაშია გაერთიანებული. ნორვეგიაში 5 მილიონზე მეტი მოსახლეა და 18 სამინისტროა. 5-მილიონნახევრიან ფინეთში კი -14 სამინისტრო.
წაიკითხეთ ვრცლად "კვირის პალიტრის" 7 ნოემბრის ნომერში
ან გახდით გაზეთის ონლაინ-ვერსიის ხელმომწერი და წაიკითხეთ სტატია სრულად